travelscrapbook

Αν σου ζητούσα να κλείσεις τα μάτια για λίγο και να προσπαθήσεις να φανταστείς την Αρμενία, αλήθεια, τι θα έβλεπες;

Θα έβλεπες κάτι σαν αυτό;

Μήπως τοπία όπως το παρακάτω;

Α, όχι, είδες μέρη σαν αυτό, έτσι;

Αν η απάντηση είναι ναι, συγχαρητήρια! Είσαι πραγματικός Αρμένιος! Αν η απάντηση είναι όχι, σε καλωσορίζω στην παρέα αυτών τους οποίους η Αρμενία άφησε στην κυριολεξία άφωνους. Αν τώρα, η εμπειρία μου στην Αρμενία έπρεπε να περιγραφεί μόνο με αριθμούς και ελάχιστες λέξεις, θα έμοιαζε κάπως έτσι:

10 μέρες. 2 αεροπλάνα. 3 αεροδρόμια. 1 χώρα. 14.482 ιστορίες. 1 πρόγραμμα. 45 (άγνωστοι) ντέληγκεητς. 5 κότατζις. 3 ταξί και 1 τρακάρισμα.  2 μοναστήρια. 1 εκκλησία. 1 παπάς. 30 γεύματα. (τουλάχιστον). 9.487.598 donuts. 2 ληγμένα γιαούρτια. 2 λίτρα τσα τσα.  20 πόντοι χιόνι. 4 εποχές σε 9 μέρες. 6 ώρες σε ένα αεροδρόμιο. 352 μπον απετέ. 2 μεγάλα. διόρθωση. 2 πάρα πολύ μεγάλα. 4 μόνο μόνο άνθρωποι που  θα καταλάβουν την παραπάνω πρόταση. 1 βουνό. 1 λίμνη.  3 ποτήρια με νερό και ρύζι. 4. Έτσι, σκέτο. 1 ολόχρυση στραφταλιζέ οδοντοστοιχία. 1 οδηγός ταξί και 1000 ντράμς. 1.186 φωτογραφίες. ±∞ αναφορές σε τραγούδια. καλτ τραγούδια. 1 κιθάρα. 8 βράδια. 1 περιπέτεια,  1 αγάπη μικρή, 1 ιστορία γλυκιά και πικρή.

Ήταν το πιο παράδοξο ταξίδι μου μέχρι στιγμής. Ξεκίνησε από μια αίτηση για Erasmus plus, (Erasmus+), για την Ισπανία και έπειτα από ένα ‘’Νομίζω σου ταιριάζει καλύτερα το πρόγραμμα στην Αρμενία, τι λες;’’ κι ένα δικό μου ‘’Γιατί όχι;’’ βρέθηκα στο αεροδρόμιο με 4 αγνώστους να ταξιδεύω προς μια σχεδόν ‘’άγνωστη’’ για μένα χώρα. Και δεν το μετάνιωσα! Η Αρμενία αποδείχτηκε μια πανέμορφη και τελείως διαφορετική – σε σχέση με όσες είχα βρεθεί μέχρι τότε- χώρα. Το Ερεβάν, η πρωτεύουσα με τα συντριβάνια που χορεύουν.

Η Λίμνη Σεβάν, μια από τις ψηλότερες αλπικές λίμνες της Ευρασίας σε υψόμετρο 1.900 μέτρα

Το Khor Virap, με την απίστευτη θέα στο βουνό Αραράτ. Το Tsaghkadzor , το μέρος με το πιο δύσκολο όνομα να προφέρω ακόμα και σήμερα.

Θα μπορούσα να μιλάω μέρες για το ταξίδι αυτό και να Γράψω πολλές σελίδες και πάλι, να μην τα έχω πει όλα! Γι’ αυτό, σε αφήνω να απολαύσεις την Αρμενία έτσι όπως την είδα εγώ, άλλωστε, κλισέ ξέρω, αλλά λένε ”1 εικόνα ίσον 1000 λέξεις” και σε αυτή την περίπτωση, νομίζω έχουν δίκιο

Πώς θα πας:

Για το Ερεβάν δεν υπάρχει προς το πααρόν, (τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που συντάχθηκε αυτό το post), απευθείας πτήση από Αθήνα. Ο τρόπος με τον οποίο έφτασα εκεί ήταν μέσω Ρωσίας, (Αθήνα-Μόσχα, Μόσχα-Ερεβάν) με την εταιρεία Aeroflot. Από το αεροδρόμιο είτε με τοπικό λεωφορείο είτε με ταξί, (είναι αρκετά φθηνά, πίστεψέ με), μπορείς να φτάσεις στο κέντρο της πόλης.

Φαγητό:

Η αρμένικη κουζίνα δεν μας είναι εντελώς άγνωστη στην Ελλάδα. Φτάνοντας όμως εκεί, αξίζει να δοκιμάσεις λαβάς, (lavash), το λεπτό ψωμάκι που το ψήνουν σε έναν πολύ ιδιαίτερο φούρνο σε σφαιρικό σχήμα, αγαπάνε πολύ τα ψητά κρέατα και κυρίως το αρνί, θα δοκιμάσεις κεμπάμπ αλλά όχι από κιμά, εκεί το προτιμούν με κομάτια κρέας που πολλές φορές μένουν με το κόκκαλο. Θα δοκιμάσεις tan, είναι ένα ρόφημα από γιαούρτι (όπως το ayran), και αγγούρι και συνήθως προσθέτουν και μαϊντανό για γεύση. Τέλος, εννοείται πως σχεδόν επιβάλεται να δοκιμάσεις αρμένικο παστουρμά. Έφτασες στην πηγή, δεν θα πιεις νερό;

*Disclaimer: Το post δεν είναι sponsored/χορηγούμενο. Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια προγράμματος Erasmus+. Οποιαδήποτε γνώμη βασίζεται αποκλειστικά σε προσωπική εμπειρία. 

*Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση του κειμένου και του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου. (ν.2121/1993)