[vc_row][vc_column][vc_column_text]Τι θα ήταν ένα ταξίδι χωρίς εικόνες; Τι θα ήταν οι εικόνες χωρίς μια ιστορία; Τι θα ήταν η Πόλη, η πιο όμορφη πόλη αν δεν μπορούσες να τη δεις; Ένα είναι σίγουρο. Θα παρέμενε όμορφη. Θα ήταν εκεί, θα σε περίμενε να σου δείξει τη μαγεία της.
2008. Πατρα.
Η σκέψη για Erasmus είναι έντονη. Η διαδικασία γνωστή. Γραφείο Erasmus. Ενημέρωση για τις πόλεις, αίτηση και γραφειοκρατικά, φύγαμε για μέρη μαγικά. Μπάρι και Άμστερνταμ. Οι πόλεις που μπορούσα από τη σχολή μου να κάνω Erasmus. Το ανίδεο ακόμα τότε Ειρηνάκι ονειρευόταν Βαρκελώνη, Ρώμη, Παρίσι. Σίγουρα όχι Μπάρι και σίγουρα όχι Άμστερνταμ. Το απέρριψε και έκατσε στην ταπεινή Πάτρα.
Αστυπάλαια. Το νησί του Αιγαίου που ακροβατεί ανάμεσα σε δύο κόσμους. Είναι Δωδεκάνησα με ψυχή Κυκλάδων. Θα ακούσεις τους ντόπιους να την λένε Αστροπαλιά ή θα διαβάσεις κείμενα για αυτή που θα την αναφέρουν ως ‘’πεταλούδα του Αιγαίου’’. Όλα αυτά τα είχα διαβάσει κι εγώ. Τα ήξερα, πριν βρεθώ στο νησί. Αυτό που δεν ήξερα, είναι ότι η ενέργεια που έχει το μέρος θα σε πλημμυρίσει από την πρώτη τη στιγμή που θα κατέβεις από το πλοίο, από την πρώτη ‘’Καλημέρα, καλώς όρισες στην Αστυπάλαια’’ που θα σου πουν, από την πρώτη μπουκιά φαγητού φτιαγμένο με αγάπη και μεράκι που θα δοκιμάσεις. Με λίγα λόγια, η Αστυπάλαια είναι το μέρος που θα αγαπήσεις το δίχως άλλο χωρίς να χρειαστεί να σου κάνει κανένα τσαλίμι, χωρίς να χρειαστεί να σε δελεάσει με τίποτα παραπάνω από την αλήθεια της.
Χίος. Ένα νησί για το οποίο ξέρουμε τόσα πολλά. Το νησί της μαστίχας, το νησί όπου έγινε η μεγάλη σφαγή το 1822, το νησί που υποδέχτηκε πρόσφυγες 100 χρόνια μετά, το 1922, το νησί για το οποίο ζωγράφισε ο Ντελακρουρά. Γνωρίζουμε τόσα πολλά, παραμένει όμως ένας τόπος ανεξερεύνητος για τους περισσότερους από εμάς.