Το Karaman πριν το επισκεφτώ δεν το γνώριζα. Εμφανίστηκε μπροστά μου όταν έψαχνα διάφορα προγράμματα Erasmus+  για να συμμετέχω για δεύτερη φορά. Μου κίνησε την περιέργεια αρχικά το πρόγραμμα του Erasmus+ το οποίο περιελάμβανε κάμπινγκ στο άγνωστο μέχρι τότε για εμένα Καραμάν στη μέση του Νοέμβρη. Χωρίς δεύτερη σκέψη, δήλωσα συμμετοχή. Έπειτα από τη συνήθη διαδικασία για τη συμμετοχή σε ένα τέτοιο πρόγραμα -αίτηση, επιλογή, συνέντευξη, τελική επιλογή για συμμετοχή- βρέθηκα να ετοιμάζω βαλίτσες για ένα άγνωστο μέχρι τότε σε εμένα μέρος. Πρίν φύγω, πρόλαβα να μάθω ότι η αρχαία ελληνική ονομασία της πόλης ήταν Λάρανδα.

Το δρομολόγιο είχε ως εξής: Πτήση Αθήνα – Κωνσταντινούπολη. Διανυκτέρευση στην Πόλη. Πρωινή πτήση για το Ικόνιο, (Konya) και από εκεί λεωφορείο μέχρι το Καραμάν.

Φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη κατευθύνθηκα αμέσως προς το κέντρο της πόλης.  Ήταν η δεύτερη φορά που βρισκόμουν εκεί και δεν υπηρχε περίπτωση να την αφήσω ανεκμετάλευτη.

Περπάτημα στον Γαλατά και  έπειτα ανηφορίζοντας την Ιστικλάλ προς την πλατεία Ταξίμ στάση για κιουνεφέ -είναι αδυνατον να αντισταθώ σε αυτό το γλυκό- περιμένοντας να συναντήσω και τα υπόλοιπα μέλη της ελληνικής ”ομάδας” που θα συμμετείχαν στο πρόγραμμα. Αφού περάσαμε το βράδυ μας στην Πόλη με αρκετή ρακία, (rakia), κατευθυνθήκαμε προς το αεροδρόμιο sabiha gökçen για την πολύ πρωινή πτήση μας προς το Ικόνιο, (Konya). Εκεί μας περίμενε το μικρό λεωφορειάκι του προγράμματος για να μας μεταφέρει στο κέντρο του Καραμάν.

Φτάνοντας στην πόλη, το πρώτο που αντίκρισα ήταν τα μικρά κόκκινα τοπικά λεωφορειάκια.

Η πρώτη εντύπωση είναι οτι θύμιζε αρκετά ελληνική επαρχία. Η πείνα όμως ήταν τόση που τρέξαμε κατευθείαν να βρούμε το πλησιέστερο μαγαζί για να δοκιμασουμε κεμπάπ. Έπειτα από την πρώτη θετική εντύπωση από το φαγητό στην πόλη και αφού συγκεντρωθήκαμε όλοι οι συμμετέχοντες του προγράμματο από όλες τις χώρες μας μετέφαραν στο σημείο όπου βρισκόταν το κάμπινγκ. Η αλήθεια είναι οτι το κρύο ήταν αρκετό και οι σκηνές ακατάλληλες για χειμώνα. Παρ’ όλο που δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα που συναντήσαμε στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, τίποτα δεν μας πτόησε από το να γνωρίσουμε το μέρος.

Τα αξιοθέατα:

Αν σε βγάλει ο δρόμος στο Καραμάν, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείς την περιοχή Taşkale, (απέχει 40 χλμ).

Εκεί θα έχεις την ευκαιρία να επισκεφτείς την πόλη Manazan και να δείς τις περίφημες σπηλιές. Αρχικά θα συναντήσεις μικρά ξύλινα παράθυρα πάνω στον βράχο. Λίγα ιστορικά στοιχεία τώρα αλλά αρκετά ενδιαφέροντα για το τι κρύβεται πίσω από αυτά τα κλειστά ξύλινα παράθυρα.

Χρονολογούνται από την εποχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, και αποτελούσαν ένα μικρό χωριό που ζούσε πάνω στον βράχο το οποίο μπόρεσε να επιβιώσει από τις αλλαγές που συνέβησαν την περιοχή της κεντρικής Ανατολίας. Σπίτια, εκκλησίες, μαγαζάκια, ακόμα και νεκροταφείο κρυβόταν εκεί, ”σκαλισμένα” μέσα στον βράχο και συνδέονταν με ένα ολόκληρο εσωτερικό δίκτυο. Μορείς εύκολα να αναρριχιθείς στις πόρτες και να επισκεφτείς την εκκλησία. Σήμερα φυσικά δεν κατοικούνται αλλά οι κάτοικοι της περιοχής χρησιμοποιούν μερικά από αυτά ως αποθήκες.

Ανεβαίνοντας προς το βουνό, μπορείς να περιηγηθείς στους χώρους των σπηλιών και να ανέβεις από τα τούνελ-περάσματα που είχαν δημιουργήσει για την εσωτερική επικοινωνία των χώρων. Δεν είναι κάτι που στο συνιστώ αν έχεις κλειστοφοβία.

Το Καραμάν διαθέτει και μουσείο. Μπορείς να δεις μια μεγάλη συλογή από αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή αλλά και αντικείμενα που χρονολογούνται μέχρι και την Οθωμανική περίοδο. Το πιο γνωστό έκθεμα όμως είναι η ”γυναίκα Manazan”. Πρόκειται για το σώμα μιας γυναίκας που βρέθηκε στις παραπάνω σπηλιές και χρονολογείται στο 1000 π.Χ. με 1200 π.Χ.

Στην πόλη του Καραμάν αξίζει να επισκεφτείς το παραδοσιακό σπίτι ”Tartanzade”, (Tartanzade Konağı). Πρόκειται για μια κατοικιά η οποία χτίστηκε το 1810 από τον Hacı Ahmet Tartanzade, όπου σήμερα παρουσιάζει στο κοινό το παραδοσιακό σπίτι της περιοχής καθώς και μια μεγάλη συλλογή από έργα τέχνης. Εκεί, είχαμε την τύχη να συναντήσουμε έναν οργανοπαίζτη που ήταν πρόθυμος να παίξει μερικά τραγούδια για εμάς. Fun fact: Ήξερε να παίζει μόνο ελληνικά τραγούδια και μελωδίες. 

Το Φαγητό:

Από Φαγητό το Καραμάν δεν θα σε απογοητεύσει. Στο πρόγραμμα μπορεί να μην ήταν αυτό που λέμε παραδοσιακό ή ακόμα και νόστιμο το φαγητό όμως μέσα στην πόλη κρύβονται μικρά διαμάντια της τούρκικης κουζίνας. Στον κεντρικό δρόμο İsmet Paşa θα δοκιμάσεις τα πιο ωραία μουρέκια με τυρί, κιμά ή πατάτα. Θα τα βρεις στο Saray.

Λίγο πιο κάτω μπορείς να δοκιμάσεις παραδοσιακό λεχματζούν. Το φιτάχνουν εκείνη την ώρα, μπροστά σου. Η γεύση είναι μοναδική και αν είσαι λάτρης του καυτερού φαγητού ζήτα να το συνοδεύσεις με την καυτερή πιπεριά. Το κεμπάμπ όπου και να το δοκιμάσεις στο κέντρο του Καραμάν είναι αρκετά νόστιμο.

Ξεκινώντας από την Ελλάδα, άλλα περίμενα όσον αφορά το πρόγραμμα και άλλα συνάντησα. Κρύο, βροχή, έλειψη βασικών εκαταστάσεων, χιονιάς την τελευταία μέρα με αποτέλεσμα να παραταθεί η διαμονή, πολλές ώρες αναμονή στο αεροδρόμιο, αλλαγή των εισιτηρίων της επιστροφής, δυσκολίες στην επικοινωνία, κίνδυνος να χάσουμε την πτήση από Κωνσταντινούπολη προς Αθήνα με αποτέλεσμα να διασχίζω με λεωφορείο τη χώρα από το Ικόνιο μέχρι την Κωνσταντινούπολη μέσω Άγκυρας. Όλα αυτά στο τέλος όμως είναι που κάνουν ένα ταξίδι αξέχαστο και μοναδικό. Και όλα αυτά και άλλα τόσα δεν πρέπει ποτέ να γίνονται εμπόδιο στο να γνωρίσεις μια καινούρια πόλη. Ακόμα κι αν δεν είναι το ίδιο εντυπωσική όσο άλλες. Θα είναι σίγουρα μοναδική.

Αθήνα-Καραμάν :

Η πόλη Καραμάν δεν διαθέτει αεροδρόμιο. Το κοντινότερο βρίσκεται στην πόλη του Ικονίου, (Konya). Από Αθήνα με απευθείας πτήση για Κωνσταντινούπολη και από εκεί με εσωτερική πτήση για το Ικόνιο. Από εκεί, με λεωφορείο, (το εισιτήριο κοστίζει περίπου 12 τουρκικές λίρες), σε 2 ώρες έχεις φτάσει στο κέντρο του Καραμάν.