Η Κρακοβία για μένα ήταν μνήμες. Μνήμες για τις οποίες έμαθα διαβάζοντας.

Κανονίζοντας το ταξίδι προς την Πολωνία, μοναδικός σταθμός για τις σχεδόν 4 μέρες ήταν η Βαρσοβία. Τελευταία στιγμή, στη λήξη του χρόνου, μπήκαν η Κρακοβία και το Άουσβιτς.

Προσγείωση στη Βαρσοβία, τρένο μέχρι την Κρακοβία, διαμονή εκεί 2 βράδια, επίσκεψη με λεωφορείο στο Άουσβιτς, διαμονή ένα βράδυ στη Βαρσοβία και πάλι πίσω Αθήνα. Όταν είσαι σκαστή από τη δουλεία άλλωστε δεν σε παίρνει και για πολλά πολλά!

Η Κρακοβία είναι μια πολλή όμορφη πόλη. Ένα ζωντανό δείγμα αλλά και μείγμα κυρίως αναγεννησιακής αλλά και μπαρόκ, και γοτθικής αρχιτεκτονικής σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή, (είπαμε, να μην ξεχάσουμε και το επάγγελμα ταξιδεύοντας). Άλλωστε δεν εντάχθηκε τυχαία η πόλη στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Παρ’ όλο που είναι σε μια Βόρεια χώρα, η πόλη είναι γεμάτη χρώμα. Χρωματιστά κτίρια παντού. Κι αυτό δίνει ζωή στην πόλη.

(επίσης, επείδή πήγα Δεκέμβρη, στην κεντρκή πλατεία της πόλης, (Main Square ή Rynek Główny), υπήρχαν Χριστουγεννιάτικες αγορές. Και δεν χρειάζεται να σου πω πόσο αγαπώ τις Χριστουγεννιάτικες αγορές!)

Η μεριά που με συγκλόνισε όμως ήταν η περιοχή της Εβραϊκής συνοικίας, το Karzimierz. Η περιοχή έγινε γνωστή από την ταινία ‘’Η λίστα του Σίντλερ’’ όμως οι συναγωγές που βρίσκονται παντού, τα μικρά εβραϊκά βιβλιοπωλεία και μαγαζιά δεν θέλουν και πολύ για να σε γυρίσουν πίσω σε μια εποχή που δεν έζησες αλλά έχεις δει και διαβάσει γι’ αυτήν παντού. Κι αν η επίσκεψη γίνει μετά την επίσκεψη στο Άουσβιτς, παραμένει λίγο αυτό το μικρό τσιμπιματάκι στη καρδιά που πιστεύω, δεν φεύγει ποτέ.

(Αν βρεθείς ποτέ στην Κρακοβία και δη στην περιοχή Karzimiers, ΜΗΝ παραλείψεις να πας στο εστιατόριο ‘’Sąsiedzi’’ για να δοκιμάσεις την πιο τέλεια μανιταρόσουπα σερβιρισμένη σε πιάτο από ψωμί, (παραδοσιακό πιάτο της Πολωνίας η συγκεκριμένη σούπα). Δεν είναι άλλωστε τυχαία στον οδηγό Michelin τόσα χρόνια).

Δεν ξέρω αν νιώθουν όλοι όσοι επισκέπτονται την πόλη αυτά τα περίεργα και ανάμεικτα συναισθήματα, δεν ξέρω αν είμαι πολύ επηρεασμένη από τα βιβλία που έχω διαβάσει κατά καιρούς για την περίοδο εκείνη της ιστορίας, (σχετικό post με τα βιβλία που με σημάδεψαν θα ακολουθήσει σίγουρα, promise), δεν ξέρω αν ήταν η επίσκεψη στο Άουσβιτς που με επηρέασε αρκετά (περισσότερα γι’ αυτή θα βρεις εδώ), σίγουρα όμως είναι η πόλη που όταν την σκέφτομαι ή βλέπω τις φωτογραφίες της θα με πλημυρίζει συναισθήματα. Κάθε φορά.

*Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση του κειμένου και του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.